این دستگاهها در کنار قابلیت مودم GSM و قابلیتهایی که امروزه بر روی اکثر گوشیهای هوشمند یافت میشود، قابلیتهای خیره کنندهای دارند که ممکن است در نگاه اول بسیاری از آنها برای شما کاربردی نباشد ولی بسیاری از کاربران را از شر دستگاههای بزرگ و سنگین خلاص میکنند. از امکانات عمومی این دسته از کامپیوترهای جیبی میتوان به وایفای، بلوتوث، صفحهکلید کامل QWERTY، سیستم عامل ویندوز موبایل و صفحه نمایش قابل لمس اشاره کرد.
مودمهای CDMA
«دسترسی چندگانه با تقسیم کد» یا به اختصار CDMA2 سیدیامای یک تکنیک فرستادن اطلاعات است که بهخصوص در مخابرات سیار و اصولا هرگونه تبادل داده در فواصل دور بسیار مفید است. پیش از ابداع این روش متدهای مختلفی جهت کدگذاری و مخفیسازی اطلاعات فرستاده شده بهکار میرفت و در روشهای قدیمی تمرکز بر هدفگیری برای گیرنده و نیز به کاربری کدهای پیچیده و فرستادن داده از طرق غیرمعمول و فرکانسهای بسیار بالا و ... بود.
خوبی روش سیدیامای آن است که فرستندهی سیگنال، سطح سیگنال را نسبت به سطح نویز محیط بسیار پایین میآورد تا حدی که سیگنال و نویز از هم قابل تفکیک نباشند. در این صورت نیازی به پنهانکردن کانال فرکانسی نیست. همه کس به همه چیز دسترسی دارند اما کسی که مورد نظر فرستنده نباشد چیزی جز نویز دریافت نمیکند.
نکته اساسی در روش سیدیامای آن است که گیرنده یک بردار از "0" و "1" در اختیار دارد که بهعنوان کدگشا عمل میکند. گیرنده با ضرب کردن این بردار در سیگنال دریافتی (که برای دیگران عملا چیزی جز نویز نیست) میتواند داده ارسالی را دریافت کند.
کلید قضیه «بردار کدگشا3» است. با داشتن این بردار است که گیرنده میتواند از دل نویز اطلاعات را بیرون بکشد. فرستنده برای اطمینان از آنکه گیرنده سیگنال مورد نظر را دریافت میکند باید مطمئن باشد که گیرنده به بردار کدگشا دسترسی دارد. گاهی در ارسال سیگنال، فرستنده از وجود این بردار نزد گیرنده اطمینان دارد. در این شرایط به سادگی انتقال پیام میسر است و کافی است فرستنده بدون هیچ تمهید امنیتی خاصی پیام را برای همه گیرندههای بالقوه بفرستد. گیرندههایی که هدف این انتقال دیتا نباشند چیزی جز نویز دریافت نمیکنند، اما گیرنده هدف با ضرب کردن بردار کدگشا در نویز دریافتی میتواند سیگنال ارسالی را بیرون بکشد.
حال اگر اگر گیرندهی هدف به بردار کدگشا دسترسی نداشته باشد باید به طریقی بردار کدگشا را برای او فرستاد. این کار معمولا با استفاده از شیوههای رمزنگاری سنتی یا حتی استفاده از بردارهای کدگشای سطح پایینتری که از قبل نزد فرستنده و گیرنده موجود است انجام میشود و این بهمعنای استفاده از CDMA در چند لایه متفاوت است.
بارکد خوان
این موبایلهای همه کاره معمولاً دارای بارکدخوان هستند. بارکدخوان سخت افزاری است که بازتاب نور را دریافت کرده و آنرا به سیگنالهای الکتریکی تبدیل میکند. منبع تابش لیزر شروع به خواندن فضای خالی قبل از اولین خط مشکی میکند و این کار را تا انتهای کد انجام میدهد.
بارکدخوان این سیگنالهای الکتریکی را ترجمه میکند و لازم است بدانید که این سیگنالها بعد از ترجمه به کاراکتر تبدیل میشوند. بارکدخوان را میتوان بهعنوان یک سخت افزار ورود اطلاعات در نظر گرفت بهطوری که با دریافت یک بارکد و ترجمه آن، کاراکترهای دریافتی را به موبایل منتقل میکند و در این مورد میتوان کار آن را با صفحه کلید مقایسه کرد، ولی با این تفاوت که خواندن بارکد بهمراتب سریعتر از دریافت اطلاعات از صفحهکلید است.
بارکدخوانها به چند دسته تقسیم میشوند دسته ای که ثابت هستند بهطوری که باید بارکدخوان را به گونهای روی بارکد بگیرید که خط قرمز آن در امتداد بارکد باشد و دسته دوم بارکدخوانهایی هستند که در کسری از ثانیه با چرخاندن همان خط قرمز لیزری نیازی به این ندارند که بارکدخوان را حتما در امتداد بارکد بگیرید. معمولاً این موبایلهای همه کاره از نوع دوم بارکدخوانها استفاده میکنند که هم در وقت صرفهجویی شود و هم نیازی به چرخاندن موبایل برای خواندن بارکد نباشد.
کارتخوان
بر روی این غولهای کوچک معمولا انواع واقسام کارتخوانها نصب میشوند که بستگی به مورد استفاده کاربر بهصورت دلخواه قابل انتخاب هستند. انواع این کارتخوانها بهشرح زیر است.
الف- کارتخوان هوشمند
کارت هوشمند یا اسمارت کارت، در واقع چیزی نیست جز یک میکروکنترلر کوچک. یک میکروکنترلردر واقع یک کامپیوتر کامل در مقیاس بسیار کوچک است که جهت انجام وظیفهای خاص و برای کاربردی تکمنظوره طراحی شده. میکروکنترلرها همانند تمامی سیستمهای کامپیوتری دارای پردازنده، حافظه طولانی مدت (Rom)، حافظه کوتاه مدت (Ram)، درگاههای ورودی و درگاههای خروجی هستند. نمونه بارز این کارتها که تقریبا همه روزه با آنها سروکار داریم کارتهای تلفن و کارتهای سوخت هستند و با استفاده از کارتخوان تعبیه شده روی این دستگاهها میتوان اطلاعات درون آنها را استخراج کرد.
ب- کارتخوان RFID
به مجموعهای از فناوریها که در آنان برای شناسایی از امواج رادیویی استفاده میگردد RFID4 گفته میشود. ذخیره شماره سریال منتسب به یک شئ درون یک ریزتراشه که به آن یک آنتن متصل شده است یکی از متداولترین روش های شناسایی خودکار است. به تلفیق تراشه و آنتن، تگ RFID میگویند. تراشه به کمک آنتن تعبیه شده، اطلاعات لازم جهت شناسایی آیتم مورد نظر را برای یک کدخوان ارسال مینماید. کدخوان امواج رادیویی برگردانده شده از تگ RFID را به اطلاعات دیجیتال تبدیل مینماید تا در ادامه، امکان ارسال داده برای کامپیوتر و پردازش آن فراهم گردد.
سعی بر آن شده است که کارتخوانهای RFID تعبیه شده بر روی این موبایلها برای اینکه بتوانند در جاهای مختلف مورد استفاده قرار گیرند، تمامی استانداردهای RFID را پشتیبانی کنند. استانداردهایی که هرکدام برای رمزگشایی از الگوریتمی متفاوت استفاده میکنند و شرکتهای سازنده تگهای RFID، بسته به نوع کاربری از استاندارد مختص خود استفاده میکنند که هرکدام مزیت و معایب خود را دارند. از استانداردهای رادیویی یاد شده میتوان به Legic و Mifare اشاره کرد.
ج- کارتخوان مغناتیسی
اولین کارتهایی که به طور گسترده در زمینه تجارت الکترونیکی و بهعنوان کارتهای بانکی مورد استفاده قرار گرفت کارتهای مغناتیسی بودند. این کارتها که با قرار گرفتن یک نوار مغناتیسی روی کارتهای پیویسی ایجاد میشوند، بهعلت محدودیتهای فیزیکی موجود حجم اطلاعاتی زیادی را شامل نمیشوند.
نوار مغناتیسی روی این کارتها بنا به «استاندارد ایزو 7811» از 3 تراک تشکیل شده است که اطلاعات ویژهای بر روی هر تراک ثبت میشود. این کارتها به دو دسته اصلی تقسیم میشوند: HiCo و LoCo. کارتهای HiCo از کیفیت بهتری نسبت بهکارتهای LoCo برخوردار بوده و تاثیرات کمتری در استفاده مداوم، همجواری با کارتهای دیگر و میدانهای مغناتیسی میپذیرند.
چاپگر
تولیدکنندگان برای اینکه خیال استفادهکنندگان از این تلفنهای هوشمند را راحت کنند، روی آنها چاپگر نیز نصب کردهاند. برای اینکه چاپگر کمترین فضا را اشغال کند، در این محصولات از چاپگرهای گرمایی استفاده میشود که با بهرهگیری از کاغذهای گرمایی رولی (مانند کاغذ فاکس) امکان پرینت را نیز به آنها اضافه میکنند.