بیمارستان رابرت بلنگر «Robert Ballanger» فرانسه یک بیمارستان 650 تخت خوابه است. این بیمارستان پروژه‌ای با عنوان «شناسه یکتای ابزار» برای وسایل جراحی و خدمات درمانی تعریف نمود که در طی سه سال، 10هزار ابزار عمل و 12هزار وسیله خدمات درمانگاهی به بارکد 2بعدی دیتاماتریکس مجهز شدند. البته برای انواع کالاها – باتوجه به ویژگی‌های خاص هر کالا – از بارکد نوع خاصی استفاده شده و برای برخی از واسط غیرتماسی بهره گرفته شده است.
از جمله دستاوردهای طرح، می‌توان به استفاده از فناوری لیزر برای تشخیص ابزارهای کوچک، و استفاده از استانداردهای کالا در تشخیص و پی‌گیری ابزارهای بیمارستان و در نتیجه امکان مدیریت آسان بر ابزارهای بکارگرفته شده در بیمارستان نام برد.
باسلام
سایت انجمن لجستیک ایران، وبلاگ ردیابی را به عنوان یکی از وبلاگهای مفید در زمینه لجستیک و زنجیره تامین معرفی نموده است.
ردیابی مواد غذایی(Traceability)،خصوصاً آبزیان،از مهم ترین مباحثی است که در دستور کار مؤسسات بازرسی آبزیان و صنایع شیلاتی دنیا قرار دارد. از ژانویه سال ۲۰۰۵ میلادی صنایع غذایی و شیلاتی اتحادیه اروپا و همچنین کشورهای ثالث،که خواستار صادرات مواد غذایی و فرآورده های شیلاتی به اتحادیه اروپا هستند، به منظور مطابقت دادن الزامات قانون شماره ۱۷۸ سال ۲۰۰۲ اتحادیه و پارلمان اروپا ، ملزم به اجراء سیستم های ردیابی شده اند.
ادامه مطلب ...همه افرادی که در تولید محصولات دامی نقش دارند علاقمند به اثبات تعهد خویش به کیفیت و ایمنی گوشت و سایر فرآورده های دامی و تضمین اعتماد مصرف کنندگان می باشند. استاندارد کردن Traceabil – ity محصولات دامی به ایجاد و مستند سازی تاریخچه محصول و ایجاد اطمینان و اعتماد برای مصرف کنندگان کمک می کند. از نظر سازمان استاندارد بین المللی ( ISO ) قابلیت ردیابی عبارتست از: توانایی ردیابی کردن تاریخچه محل تولید و کاربرد محصول نهایی است بطوری که محصولات نهایی بیانگر مبداء، مواد اولیه و تاریخ مراحل فرآوری و توزیع می باشد بعبارت دیگر می توان از اصطلاح عمومی از متولدشدن تا میز غذا استفاده کرد که معنای قابلیت ردیابی را در خود مستتر دارد. قابلیت ردیابی کنترل سریع و آسان محصول را ممکن ساخته و شناسایی همه محصولات را برای مشتریان تضمین می کند که مهمترین و مرتبط ترین قانون در چارچوب قابلیت ردیابی گوشت قانون ( European com ) EC – mission به شماره 2000/1760 است که توسط پارلمان اروپا گذاشته شد و مواد 18 تا 20 قانون EC به شماره 2002/178 توسط قانون مواد غذایی آنرا تکمیل کرد.
فناوری NFC (سرنام Near Field Communication) مفهومی است که به تازگی در خبرها از آن سخن گفته می‌شود. این فناوری به‌طور خاص با گوشی‌های موبایل سروکار دارد. در حال حاضر گوگل در آندروئید از NFC پشتیبانی می‌کند و سامسونگ نیز تجهیزات سخت‌افزاری NFC را در گوشی‌های Nexus S تعبیه کرده است، این در حالی است که شایعاتی نیز درباره پشتیبانی نسل بعدی آی‌فون از NFC به‌گوش می‌رسد. این فناوری در واقع نسخه‌کامل‌تری از فناوری ساده RFID است که در سیستم‌های پرداخت «بدون تماس» مانند MasterCard PayPass و Visa PayWave کاربرد دارد. این فناوری شبیه و سازگار با سیستم FeliCa است که قبلاً در آسیا به‌طور گسترده برای پرداخت‌های موبایل و خرید بلیت به‌کار گرفته شده است. در این مقاله ماهیت NFC، نحوه کار و استفاده از آن را مورد بررسی قرار می دهیم.
مبانیNFC
چنان‌که گفته شد، دستگاه‌های NFC در ابتدا با تعیین حالت ارتباط و شیوه ارسال سیگنال‌ها، با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کنند. تجهیزات مبتنی بر NFC می‌توانند از ارتباطات «فعال» (Active) استفاده کنند که در آن‌ها هر دستگاه میدان RF مختص خود را تولید می‌کند یا از ارتباطات «غیرفعال»(Passive) بهره می‌گیرد که در آن یک دستگاه میدان RF را تولید کرده و دیگری توان مورد نیاز خود را از میدان دریافت می‌کند و با استفاده از مدولاسیون بار با دیگری ارتباط برقرار می‌کند. دستگاه فعال به طور معمول به‌عنوان ابزار بازخوانی عمل می‌کند، در حالی که دستگاه غیرفعال عملکرد یک برچسب را دارد. مستندات مربوط به خصوصیات استانداردها که توسط جامعه NFC منتشر شده، جزئیات برقراری ارتباط فعال را تشریح نمی‌کند و اغلب کاربران فعلی از ارتباط غیرفعال بهره می‌گیرند.
دستگاه بازخوانی یک میدان RF تولید می‌کند که برای شناسایی دستگاه‌های مجاور درخواست‌هایی را ارسال می‌کند. یک برچسب به محض ورود به میدان دستگاه دیگر، برای دستورات برقراری ارتباط شروع به «گوش دادن» می‌کند. سپس دستگاه بازخوانی به‌منظور اطلاع از فناوریهای تبادل سیگنال (مانند NFC-A، NFC-B و NFC-F که به‌ترتیب با فناوریهای RFID Type A، RFID Type B و FileCA متناظر هستند) از برچسب پرس‌وجو می‌کند. پس از دریافت پاسخ با استفاده از رویکرد مدولاسیون، رمزگذاری، نرخ بیت‌ها و سایر پارامترهای موردتوافق دو دستگاه، پیوندی بین آن‌ها برقرار می‌شود.
| "استاندارد NFC حاصل کار دو شرکت فیلیپس و سونی در راستای افزایش قدرت تعامل استانداردهای اختصاصی هریک با دیگری است." |
پس از برقراری ارتباط امکان انتقال اطلاعات (به طور معمول از برچسب به دستگاه بازخوانی) فراهم می‌شود. همچنین یک دستگاه فعال می‌تواند به عنوان ابزاری برای نوشتن اطلاعات عمل کند و بعضی از برچسب‌ها به تجهیزات ذخیره‌سازی با قابلیت بازنویسی مجهز هستند. نوع اطلاعات تبادل شده به نوع برنامه مورد استفاده بستگی دارد. در مثال payWave، برچسب شماره کارت اعتباری را به همراه تاریخ انقضای آن برای دستگاه بازخوانی ارسال می‌کند. به عنوان نمونه‌ای دیگر، یک دستگاه فعال می‌تواند کد خاصی را روی برچسب کارت هوشمند حملونقل بنویسد تا زمان سپری شده از آخرین مورد استفاده از کارت را ثبت کند. به این ترتیب، سایر دستگاه‌های بازخوانی موجود در سیستم بر‌اساس اطلاعات موجود روی کارت درباره هزینه جابه‌جایی مالک آن تصمیم‌گیری می‌کنند. در حال حاضر، مجمع NFC چهار نوع مختلف از این‌کارت‌ها را معرفی کرده است که انواع مختلفی از فناوری‌ها را پشتیبانی می‌کنند. برچسب‌های Type 1 از سیستم ارتباطی NFC-A استفاده می‌کنند که در آن هیچ‌سیستمی برای جلوگیری از تداخل اطلاعات وجود ندارد. برچسب‌های Type 2 از فناوری NFC-B و برچسب‌های Type 3 از فناوری NFC-F استفاده می‌کنند که هر دو فناوری به سیستم اجتناب از تداخل مجهز هستند. این سه نوع برچسب در کنارهم میراث فناوریهای RFID Type A و Type B و Type C و همچنین FileCa محسوب می‌شوند. البته می‌توان از یک برچسب Type 4 با فناوری NFC-A و NFC-B به همراه سیستم اجتناب از تداخل بهره گرفت وتا حداکثر 32 کیلوبایت اطلاعات را در آن ذخیره کرد.
دستگاه‌های NFC چهار نقش اصلی دارند که در اسناد مجمع NFC (به‌طور خاص در NFC Digital Protocol) نیز به آن‌ها اشاره شده است. این حالت‌ها شامل initiator، target، reader/writer و Card Emulator هستند. چنان‌که پیش از این گفته شد، در اغلب موارد یک دستگاه فعال و دیگری غیرفعال است. دستگاه فعال پس از برقراری پیوند ارتباطی نقش reader/writer را بر‌عهده می‌گیرد، در حالی که دستگاه غیرفعال به عنوان کارت عمل می‌کند.
درباره گوشی موبایل مجهز به NFC (که یکی از بازارهای هدف اولیه فناوری NFC است) تلفن می‌تواند در جایی به عنوان یک کارت غیرفعال و در جای دیگر به عنوان دستگاه بازخوانی فعال عمل کند. بنابر‌این، گوشی شما می‌تواند در یک لحظه نقش کارت اعتباری را ایفا کرده و همواره امکان خرید را برای شما فراهم کند و در لحظه‌ای دیگر فهرست نوبت‌های نمایش فیلمی را که توسط یک پوستر هوشمند مجهز به برچسب RFID تبلیغ شده است، برای شما تهیه کند. یکی از ویژگی‌های انحصاری NFC که در نسل‌های قبلی آن، یعنی RFID و FeliCa وجود نداشت، امکان برقراری ارتباطات دو سویه(peer-to-peer) است. به محض بر قراری ارتباط، دستگاه فعال به عنوان initiator و دستگاه غیر فعال به عنوان یک target عمل کرده و اطلاعات را بر‌اساس پروتکل NFC-DEP مبادله می‌کنند. دستگاه فعال (initiator) به عنوان آغاز کننده تبادل بین دودستگاه عمل کرده و زمان ارسال اطلاعات یا زمانی را که انتظار دریافت اطلاعاتی را دارد، به دستگاه target اطلاع‌رسانی می‌کند. سپس دستگاه هدف بر اساس دستورات مذکور عمل می‌کند. برای درک بهتر نحوه استفاده از ارتباط P2P برای تبادل اطلاعات بین دو دستگاه، در ادامه چند مثال می‌آوریم. دو گوشی هوشمند مجهز به NFC هنگامی‌که به قدر کافی به هم نزدیک شوند، می‌توانند اطلاعات تماس‌ها را با یکدیگر مبادله کنند. یک دوربین دیجیتالی مجهز به NFC می‌تواند عکس‌ها را به تلویزیون مجهز به NFC ارسال کند یا یک کامپیوتر مجهز به NFC می‌تواند برنامه‌های موبایل را برای یک گوشی موبایل مجهز به NFC بفرستد.
دو دستگاه فعال با استفاده از پروتکل‌های پیچیده‌تر نیز می‌توانند این روش را برای برقراری ارتباط به کار گیرند. به هر حال، دستگاه دریافت‌‌کننده اطلاعات باید در حالت غیرفعال قرار گیرد، سپس نقش target و initiator بین دستگاه‌ها عوض شود.به‌منظور توسعه NFC برای انتقال اطلاعات به‌شیوه P2P می‌توان آن را برای شروع ارتباط به‌کار برد، سپس تبادل اطلاعات را بر عهده پروتکل‌های دیگر مانند بلوتوث، وای‌فای یا Ultrawideband قرار داد. به عنوان مثال، NFC می‌تواند ارتباط بین دو گوشی موبایل را برقرار کرده، سپس اطلاعات مربوط به پروتکل‌های دیگر را گردآوری کند. به طور فرضی، اگر دو دستگاه دارای بلوتوث و مجهز به NFC باشند، در هنگام عبور از کنارهم توسط NFC ارتباط آن‌ها برقرار می‌شود و بدون نیاز به وارد کردن دستی شماره یا کد در یک یا هر دو دستگاه، اطلاعات از طریق بلوتوث مبادله می‌شود. به این ترتیب، پس از مبادله اطلاعات، دستگاه‌ها حتی در خارج از دامنه NFC نیز می‌توانند ارتباط خود را حفظ کنند.
امنیت
انتظار می‌رود، به دلیل دامنه بسیار کوتاه NFC این فناوری به‌طور ذاتی امن باشد. همچنین می‌توان اطلاعات دو دستگاه را با استفاده از استانداردهای AES رمزگذاری کرد. با تمام این اوصاف، هنوزهم نقاط آسیب‌پذیری در سیستم وجود دارند.پیش از هرچیز، ارتباط رمزگذاری شده یکی از ملزومات استانداردهای NFC محسوب نمی‌شود. یکی از علل این خصوصیت، فراهم شدن امکان سازگاری با پیاده‌سازی‌های قبلی RFID و علت دیگر آن عدم نیاز بسیاری از ارتباطات به رمزگذاری است. به این ترتیب، دستگاه‌های رادیویی که در باند 13,56 مگاهرتز کار می‌کنند، می‌تواننداطلاعات مخابره‌شده بین دو دستگاه را دریافت کرده یا حتی آن را تغییر دهند. به هرحال، دستگاه فعال می‌تواند میدان RF را برای شناسایی تداخل‌هایی که به احتمال توسط دستگاه رادیویی مهاجم ایجاد می‌شوند، اسکن کند و میزان حمله‌هایی را از نوع الحاق اطلاعات و دسترسی غیرمجاز ثالث کاهش دهد. برای مقابله با استراق سمع فقط باید از رمزگذاری اطلاعات استفاده شود. شاید، بزرگ‌ترین تهدید برای اغلب کاربران، سرقت احتمالی دستگاه مجهز به NFC است. به عنوان مثال، اگر شخصی یک کارت اعتباری مجهز به NFC را سرقت کند تا زمان گزارش سرقت هیچ چیز نمی‌تواند مانع از خرید اجناس و پرداخت هزینه‌ها با استفاده از کارت مسروقه شود. این یک مصالحه بین امنیت و راحتی است. درباره دستگاه‌های مجهز به NFC مانند کامپیوتر یا گوشی هوشمند، گذرواژه‌ها یا قفل‌ها می‌توانند یک لایه امنیتی اضافی ایجاد کنند. برای بازکردن قفل دستگاه و استفاده از آن به‌منظور تراکنش‌های NFC سارق باید از گذرواژه دستگاه اطلاع داشته یا کلید آن را در اختیار داشته باشد. در حال حاضر، در اغلب مواردی که ارتباطات امن اهمیت دارند، مانند تراکنش‌های کارت‌های اعتباری، از رمزگذاری استفاده می‌شود.
کاربردها
در حال حاضر، بیشترین کاربردهای فناوری NFC شامل کارت‌های اعتباری بدون تماس، سیستم‌های حمل و نقل و فروش بلیت و سیستم امنیتی ساختمان‌ها است. در برخی موارد مانند گذرنامه‌ها نیز برای افزایش امنیت از برچسب‌های NFC استفاده شده است. کاربردهای صنعتی NFC شامل مدیریت تولید و ردیابی محصولات هستند. این کاربردها با کاربردهای RFID و FeliCa در صنعت تفاوت چندانی ندارند.با وجود این که گوشی‌های موبایل مجهز به NFC در بخشی از آسیا به‌ویژه ژاپن و به میزان کمتر در اروپا متداول هستند، به تازگی این نوع گوشی‌ها وارد ایالات متحده‌شده‌اند. البته، سه اپراتور نخست ایالات‌متحده به‌منظور ایجاد نوعی استاندارد برای کیف پول مجازی در گوشی‌های مجهز به NFC گروهی موسوم به ISIS ایجاد‌کرده‌اند. هدف این گروه جایگزین‌کردن وجه نقد، کارت‌های اعتباری، کارت‌های پرداخت، کارت‌های جایزه، کوپن‌ها، بلیت‌ها و گذرنامه‌های سیستم حملونقل با پیاده‌سازی‌های مختلف فناوری NFC است.
استفاده از فناوری NFC در گوشی هوشمند، امکان استفاده از پردازنده و حافظه گوشی همراه را برای کاربردهای پیشرفته‌تر فراهم می‌کند. چنان‌که پیش از این گفته شد، یک گوشی موبایل می‌تواند به عنوان دستگاه بازخوانی RFID عمل کرده و به منظور اتصال به یک سایت برای دریافت اطلاعات بیشتر یا خرید کوپن اطلاعات برچسب‌ها را از پوسترها، تبلیغات یا سایر اقلام بازخوانی کند.یک مثال برای این کاربرد می‌تواند برچسب روی یک پوستر باشد که سایت Fandango را باز کرده و با استفاده از خدمات محلی زمان نمایش یک فیلم را در منطقه سکونت کاربر نمایش می‌دهد. به عنوان مثال دیگر می‌توان به برچسبی اشاره کرد که روی یک نمایشگر در رستوران Starbucks قرار دارد و کد کوپن را برای دریافت تخفیف در صندوق نمایش می‌دهد. اما ظرفیت NFC برای برقراری ارتباط p2p هنوز به‌طور کامل شناسایی نشده است. این کار مستلزم کمی خلاقیت در به‌کارگیری قابلیت‌های NFC توسط توسعه‌دهندگان نرم‌افزار است. البته، می‌توان درباره تبادل اطلاعات تماس بین دو گوشی هوشمند یا کاراکترها، اقلام و سایر مؤلفه‌های بازی‌های دیجیتالی مثال‌هایی را بیان کرد.
قابلیت انتقال ارتباط در NFC امکان مبادله حجم زیادی از اطلاعات را بین دو دستگاه با استفاده از فناوری بلوتوث وای‌فای و سایر استانداردهای موجود فراهم می‌کند. پیش از این درباره انتقال عکس از دوربین دیجیتالی به تلویزیون سخن گفتیم، اما ارتباط می‌توانست بین یک دوربین و یک لپ‌تاپ، دولپ‌تاپ، یک گوشی هوشمند و یک چاپگر یا هر نوع دستگاه مجهز به NFC با دستگاهی دیگر برقرار شود.اما به هر حال، ظهور کاربردهای پیشرفته‌تر فناوری NFC در گروه همگانی شدن این فناوری در تجهیزات و دستگاه‌های موبایل است.
فناوری NFC (سرنامNear Field Communication) مفهومی است که به تازگی در خبرها از آن سخن گفته می‌شود. این فناوری به‌طور خاص با گوشی‌های موبایل سروکار دارد. در حال حاضر گوگل در آندروئید از NFC پشتیبانی می‌کند و سامسونگ نیز تجهیزات سخت‌افزاری NFC را در گوشی‌های Nexus S تعبیه کرده است، این در حالی است که شایعاتی نیز درباره پشتیبانی نسل بعدی آی‌فون از NFC به‌گوش می‌رسد. این فناوری در واقع نسخه‌کامل‌تری از فناوری ساده RFID است که در سیستم‌های پرداخت «بدون تماس» مانند MasterCard PayPass و Visa PayWave کاربرد دارد. این فناوری شبیه و سازگار با سیستم FeliCa است که قبلاً در آسیا به‌طور گسترده برای پرداخت‌های موبایل و خرید بلیت به‌کار گرفته شده است. در این مقاله ماهیت NFC، نحوه کار و استفاده از آن را مورد بررسی قرار می دهیم.
فناوریهای RFID و FeliCa؛ نیاکان NFC
فناوری NFC نسخه کامل‌تری از ویژگی‌هایی است که در اصل برای تولید برچسب‌های RFID و سیستم‌های پرداخت بدون تماس به‌کار‌گرفته شدند. استاندارد ISO/IEC 14443 خصوصیات مربوط به کارت‌های شناسایی، کارت‌های بدون تماس مجهز به مدارهای مجتمع و کارت‌های مجاورتی را که به‌منظور تسهیل کار در این مقاله از آن‌ها با عنوان برچسب یاد می‌کنیم، تعریف می‌کند. این استاندارد علاوه‌بر موارد مذکور، دو شیوه اولیه برای انتقال اطلاعات روی فرکانس 13,56 مگاهرتز را با استفاده از یک پروتکل ارتباطی استاندارد بین دستگاه فعال بازخوانی و برچسب غیرفعال تشریح می‌کند. این روش‌های انتقال اطلاعات با عناوین Type A وType B شناخته می‌شوند.
ارتباط Type A از سیستم‌رمزگذاری Miller با مدولاسیون دامنه صد‌درصد استفاده می‌کند. در این روش سیگنال در مقادیر در دامنه تقریباً صفر و دامنه کامل به ترتیب ضعیف و قوی محسوب می‌شود. شیوه رمزگذاری تأخیر یا Miller به‌واسطه تغییر زمان انتقال سیگنال بر‌اساس مقایسه تسلسل بیت‌ها با یک سیگنال ساعت عمل می‌کند. این رویکرد اطلاعات را با سرعت 106 کیلوبایت در ثانیه ارسال می‌کند. ارتباط Type B از انواع مختلف رمزگذاری Manchester همراه مدولاسیون دامنه ده درصد بهره می‌برد. در این رویکرد یک سیگنال با قدرت نود درصد دامنه ضعیف و سیگنالی با صد‌درصد دامنه قوی محسوب می‌شود. رمزگذاری Manchester تنها در نقطه میانی یک دوره تناوب ساعت، جابه‌جایی سیگنال را بررسی می‌کند، بنابر‌این، جابه‌جایی از سیگنال ضعیف به قوی به عنوان وضعیت صفر و جابه‌جایی از سیگنال قوی به ضعیف به عنوان وضعیت یک در نظر گرفته می‌شود. زمانی که دو دستگاه در فاصله‌ای حدود چهار سانتی‌متر از یکدیگر قرار می‌گیرند (خصوصیات استاندارد، حداکثر فاصله بیست سانتی‌متر را مجاز می‌داند، اما فاصله متداول چهار سانتی‌متر یا کمتر است)، سیگنال RF دستگاه بازخوانی موجب برقراری جریانی در آنتن درونی یک برچسب RFID یا کارت هوشمند و در نتیجه فعال‌سازی مدار آن می‌شود. در این میدان نزدیک RF، آنتن‌های دو دستگاه به‌عنوان سیم‌پیچ ترانسفورماتور و فاصله بین آن‌ها به‌عنوان یک هسته عمل می‌کند. تغییرات سیگنال ارسالی توسط دستگاه بازخوانی موجب تغییر جریان الکتریکی در برچسب شده و تغییر جریان برچسب (که توسط مدولاسیون بار انجام می‌شود) موجب تغییر سیگنال دریافتی توسط دستگاه بازخوانی اطلاعات می‌شود. در این فناوری، اطلاعات با استفاده از روش‌های رمزگذاری موردبحث بین دو دستگاه منتقل می‌شود. به محض برقراری جریان، دستگاه بازخوانی از برچسب در زمینه شیوه ارتباطی مورد استفاده آن پرس‌وجو می‌کند. این ارتباط در هر زمان تنها در یک سو برقرار می‌شود و به اصطلاح به آن half-duplex گفته می‌شود. بنابر این، پروتکل روش‌های خاصی را برای درخواست اطلاعات و پاسخ‌گویی درست بین دو دستگاه تعریف کرده است. در عمل، دستگاه بازخوانی از برچسب درخواست‌می‌کند تا با استفاده از شیوه و سرعت خاصی برای برقراری ارتباط موافقت کند و به محض توافق درباره شیوه برقراری ارتباط پیوندی را با برچسب برقرار می‌کند. پس از ایجاد پیوند دستگاه بازخوانی نوع برنامه‌های موردپشتیبانی را به برچسب اعلام و دستورات و اطلاعات لازم را درخواست می‌کند. برچسب نیز با ارسال اطلاعات یا دستور مناسب، درخواست را پاسخ می‌گوید. به عنوان مثال، یک دستگاه بازخوانی کارت اعتباری که با سیستم payWave کارت‌های اعتباری Visa کار می‌کند، از برچسب موجود در کارت اعتباری Visa، شماره و تاریخ انقضای آن را درخواست می‌کند. اگر طراحی کارت به‌گونه‌ای باشد که بتواند چنین درخواستی را پاسخ دهد، اطلاعات مذکور را برای دستگاه بازخوانی ارسال می‌کند. با ارسال، اطلاعات مورد درخواست، ممکن است برچسب یا دستگاه بازخوانی اطلاعات اضافی را درخواست کنند. تا زمانی که دستگاه بازخوانی و برچسب در فاصله نزدیک قرار داشته باشند، این تبادل اطلاعات امکان‌پذیر است. به محض تبادل اطلاعات بر‌اساس طراحی برچسب یا دستگاه بازخوانی، می‌توان ارتباط را خاتمه داد. دورکردن دستگاه‌ها از یکدیگر نیز می‌تواند موجب قطع ارتباط شود. در مثال سیستم payWave ، به محض دریافت اطلاعات درخواستی توسط دستگاه بازخوانی، این دستگاه ارتباط خود را با کارت قطع کرده و می‌تواند فرآیند مجوزدهی تراکنش را آغاز کند. این نوع فناوری RFID در کارت‌های مبتنی بر MIFARE مورد استفاده قرار گرفته است. کارت‌های مذکور به‌طور وسیع در سیستم‌های حمل‌و نقل و سیستم‌های دسترسی ساختمان‌های امن، گذرنامه‌های بیولوژیک و سیستم‌های پرداخت بدون تماس مانند payWave و PayPass کاربرد دارد. شرکت سونی پلتفرم مشابهی را برای پرداخت بدون تماس توسعه داده که با عنوان FeliCa شناخته می‌شود و در آسیا کاربرد زیادی دارد. کارت‌های مبتنی بر FeliCa در سیستم‌های امنیتی و حملونقل و همچنین سیستم‌های پرداخت بدون تماس کاربرد دارند. به‌کارگیری فناوری FeliCa در گوشی‌های همراه در ژاپن، آن را به یک استاندارد پرداخت موبایل تبدیل کرد. با استفاده از این سیستم کاربران می‌توانند هزینه پارکینگ، بلیت قطار، خرید از دستگاه‌های خودکار را پرداخت کنند و به دلیل وجود همین امکانات، هرروز بر تعداد کاربران گوشی‌های مجهز به این سیستم افزوده می‌شود. فناوری FeliCa نوعی از رمزگذاری Manchester را برقراری ارتباط به کار می‌برد که با شیوه Type B RFID متفاوت است، اما پروتکل‌های مورد استفاده برای این ارتباطات یکسان است. با استفاده از فناوری FeliCa می‌توان اطلاعات را با سرعتی بیشتر، یعنی 212 کیلوبایت برثانیه یا 424 کیلوبایت برثانیه ارسال کرد. این فناوری به‌عنوان یک استاندارد جایگزین برای JIS X 6319-4 در ژاپن پذیرفته شده است.
| "فناوری NFC نسخه کامل‌تری از ویژگی‌هایی است که در اصل برای تولید برچسب‌های RFID و سیستم‌های پرداخت بدون تماس به‌کار‌گرفته شدند." |
تکامل یا تحول؟
استاندارد NFC حاصل کار دو شرکت فیلیپس (که در آن زمان مالک فناوری MIFARE بود) و سونی در راستای افزایش قدرت تعامل استانداردهای اختصاصی هریک با دیگری و توسعه قابلیت‌های کلی برقراری ارتباطات رایگان دوسویه توسط آن استانداردها است. عملیات‌پایه ارتباطی NFC در سال 2003 به یک استاندارد ISO (موسوم به ISO/IEC 18092) و سپس یک استاندارد ECMA (موسوم به ECMA-340) تبدیل شد. در سال 2004 شرکتهای سونی، NXP Semiconductors (شاخه‌ای از شرکت فیلیپس که تراشه‌های MIFARE را تولید می‌کند) و نوکیا انجمنی موسوم به NFC Forum را ایجاد کردند. این کنسرسیوم که اعضای آن را تولیدکنندگان گوشی‌های همراه،اپراتورهای موبایل، شرکتهای ارائه کارت اعتباری و تولیدکنندگان تراشه تشکیل می‌دهند، برای تعریف استانداردهایی بر‌اساس خصوصیات استاندارد فعلی ISO/IEC 18092 تلاش می‌کنند تا بین تجهیزات و پیاده‌سازی‌های مختلف فناوری NFC سازگاری لازم ایجاد شود.
فناوری NFC پروتکل‌های مورد استفاده را برای ایجاد ارتباط و برقراری پیوند که در فناوریهای FeliCA و RFID Type A و RFID Type B کاربرد دارند، با یکدیگر ادغام می‌کند. همچنین چهار نوع برچسب و چهار حالت عملیاتی مختلف را معرفی می‌کند.انجمن NFC علاوه بر موارد مذکور یک قالب استاندارد اطلاعات و تعدادی عملیات عادی را برای انجام اقدامات خاصی مانند انتقال اطلاعات کارت اعتباری و استخراج آدرس‌های URL یا اطلاعات دیگر از پوسترهای هوشمند تعریف کرده است. با وجود این، به دلیل طراحی خاص سیستم می‌توان برنامه‌هایی را توسعه داد که از استاندارد ارتباطی و قالب اطلاعات به‌شیوه‌های پیش‌بینی نشده استفاده کنند. استانداردها به‌منظور افزایش قدرت تعامل و همکاری فناوریهای مختلف به‌ویژه نرم‌افزارهای مشابه مانند سیستم‌های پرداخت موبایل یا خرید بلیت برای حملونقل، تعریف شده‌اند.